باراک حسین اوباما[1] با شعار «WE NEED CHANGE» ، «REAL CHANGE»، «WE CAN CHANGE» و «CANGE CAN HAPPEN» چهل و چهارمین رییس جمهور آمریکا شد در حالی که دنیا از رییس جمهور قبلی آمریکا – جرج واکر بوش- به شدت متنفر و از سیاست های ایالات متحده در جهان خشمگین بود. او طبق برنامه ی هیلدربرند[2] قرار بود تا اوضاع بوجود آمده را تعدیل کند و از قرمز جمهوری خواهان تا آبی دموکرات ها فاصله ای را طی کند تا هم جهان از زورگویی های آمریکا و بدبختی های سرمایه داری رها شود و هم جنگ هایی که صهیونیست ها خواهان آن هستند منوقف نشود. جو بیدن[3] هم به اوباما برنامه ای را تحت عنوان «مالیات بیشتر و زندگی بهتر» داده است تا وضعیت اقتصادی داخلی آمریکا را که هم اکنون بیش از 1500000 بیکار در آن کشور وجود دارد را بهبود ببخشد به ویژه بعد از بحران اقتصادی دنیا که آمریکا آنرا بوجود آورده بود.
باراک حسین اوباما که یک سیاه پوست که اصالتا آفریقایی است و تخصص او حقوق و به وکالت[4] اشتغال داشته است، عملا و بالفعل نه یک سیاه پوست یا آفریقایی و نه مدافع عدالت بلکه یک «دموکرات آمریکایی» است که در قواعد بازی آمریکایی ها باید بازی کند. او نماینده ی کنگره ی صد و نهم و صد و دهم بود و با وجود آنکه در کنگره ی صثد و دهم وارد لابی صهیونیست ها شد ولی همچنان شعار او مخالفت با جنگ عراق و افغانستان است. اما باید دید او چقدر راستگو است؟
آیا اوباما راست می گوید؟
اساسا اوبا با سنی حدود 47 سال و رنگ سیاه در سیاست خارجه ی آمریکا فردی نیست که بتواند تغییرات بنیادینی را عملی کند. آری او احتمالا بتواند تغییرات تکنیکی را عملی کند ولی قطعا تغییرات استراتژیک از قدرت او خارج است زیرا سیاست خارجی آمریکا مبنا معینی دارد و پایایی آن منوط به دو اصل مهم است :
1- دشمن سازی و جنگ
2- حمایت و تقویت رژیم صهیونیستی
در این مسیر اوباما همچون یک پر در اختیار سیاست نظام سرمایه داری آمریکا است. وقتی همه ی امید ها از بین می رود اوباما با شعار تغییر آورده می شود ولی اگر تغییری رخ دهد آمریکا از وضعیت ابرقدرتی خارج می شود پس هیچ و مطلقا هیچ تغییر استراتژیکی رخ نخواهد داد.
جای بسی تعجب است اگر برخی از سران جهان اسلام و برخی از مدافعان حقوق بشری از رای آوردن اوباما خوشحال شده اند و آنرا سر آغاز تحولی نو در جهان بر شمرده اند.[5] در حالی که سابقه به ما می گوید هر کسی که رییس جمهور آمریکا می شود جنگ طلب است و غیر از این نمی شود. بیل کلینتون هم دموکرات بود ولی در کارنامه اش جنگ های متعددی را در بالکان ثبت کرده و کندی – کسی که پدر صلح نامیده می شد- دنیا را به سمت جنگ اتمی با شوروی پیش برد، به جنگ با کاسترو رفت و ... . به همین دلیل شبکه تلویزیونی ای بی سی نیوز در یک گزارش مفصل به اوباما می گوید که تغییراتش مثل آبنات چوبی برای بچه ها است و از تغییرات او چنین نام می برد که «"No dramatic differences"» یعنی هیچ تفاوت خاص و عمیقی با قبل ندارد.[6] این شبکه بیان می کند که :«اوباما همه ما را سیاه کرد.»
کابینه باراک اوباما بهترین شاخص برای راستی سنجی اوست. زیرا اگر هم قرار باشد تغییری رخ دهد با این کابینه امکان ندارد. در کابینه او حداقل سه چهره ی جنگ طلب وجود دارد که بر جنگ در خاورمیانه تاکید می کنند و با مذاکره با ایران مخالف هستند و با رژیم صهیونیستی روابط خوبی دارند. جالب آنکه هر سه این افراد از اوباما به نحوی خوششان نمی آید.
هیلاری کلینتون – همسر رییس جمهور اسبق بیل کلینتون – به عنوان وزیر خارجه اوباما، بیل گیتس – وزیر دفاع حزب جمهوری خواه- به عنوان وزیر دفاع اوباما و رام امانوئل – یهودی اسراییلی تبار،متولد بیت المقدس، عضو حزب لیکود رژیم صهیونیستی، جاسوس موساد، فرمانده گروه عملیاتی IDF و یکی از فاش کنندگان روابط جنسی بیل کلینتون با مونیکا لوینسکی - به عنوان رییس کارکنان کاخ سفید اوباما ، هر سه نقاط مبهم و تاریک کابینه ی اوباما هستند که عدم تحقق تغییر را در دوره ی ریاست جمهوری اوباما تضمین می کنند.
[1] (Barack Hussein Obama II, born August 4, 1961
[2]) Steve Hildebrand
[3] (Joe Biden
[4] (civil rights attorney
[5] ) برخی از ایرانی هم هم مشمول این سادلوحی می شوند به ویژه آنهایی که با در آوردن ریشه ی نزادی اوباما او را به مردم بوشهر ایران در زمان قاجاریه نسبت داده اند.
لیست کل یادداشت های وبلاگ?
